Σε σύμβολο χαμένης ελευθερίας και νοσταλγίας μετέτρεψαν είκοσι δύο
κρατούμενες των Γυναικείων Φυλακών Θήβας το ενθύμιο των παιδικών μας
χρόνων, την κούκλα.
Για άλλη μία χρονιά οι γυναίκες που συμμετέχουν στο πρόγραμμα «Λόγος και Υφασμα» της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης «Αρσις» έπιασαν βελόνα και κλωστή και με όσα κουρέλια και παλιά ρετάλια είχαν στη διάθεσή τους έφτιαξαν περίτεχνες κούκλες και εργόχειρα μοναδικής δεξιοτεχνίας, τα οποία παρουσίασαν σε μία πρωτότυπη έκθεση με τίτλο «Το επισκεπτήριο…»!
Οι κούκλες και τα μαξιλάρια που φιλοτέχνησαν οι είκοσι δύο κρατούμενες των φυλακών του Ελαιώνα Θηβών, ηλικίας 16 έως 84 ετών, παρουσιάστηκαν στο εργαστήριο «Μαιρηβή», στο Μεταξουργείο. Τα χρήματα που συγκεντρώθηκαν από τις πωλήσεις των έργων θα δοθούν στην κάθε κρατούμενη ξεχωριστά για να αγοράσει φάρμακα ή να καλύψει βασικές ανάγκες δικές της ή της οικογένειάς της.
«Το πρόγραμμα “Λόγος και Υφασμα” άρχισε να λειτουργεί το 2001 στις φυλακές Κορυδαλλού και συνεχίζεται πλέον κάθε Τρίτη στις φυλακές του Ελαιώνα Θηβών. Πρόκειται για την ίδια ομάδα γυναικών με την οποία είχαμε ξεκινήσει το 2001 και οι οποίες μεταφέρθηκαν στη Θήβα. Στην πορεία κάποιες αποφυλακίστηκαν, νέες μαθήτριες προστέθηκαν και πλέον είκοσι δύο κρατούμενες παίρνουν μέρος στις δραστηριότητες του εργαστηρίου. Μάλιστα, κάποιες επιδεικνύουν το ίδιο ενδιαφέρον και μετά την αποφυλάκισή τους. Μία πρώην κρατούμενη είναι τώρα μοδίστρα και μάλιστα πολύ καλή» τονίζει στην «Espresso της Κυριακής» η εκπαιδεύτρια του εργαστηρίου χειροτεχνίας των φυλακών Εύα Χειλαδάκη.
Οπως εξηγεί η κ. Χειλαδάκη, στο πρόγραμμα «Λόγος και Υφασμα» συμμετέχουν γυναίκες όλων των ηλικιών, στην πλειονότητά τους βαρυποινίτισσες που έχουν καταδικαστεί για σοβαρά αδικήματα, όπως ανθρωποκτονία και εμπόριο ναρκωτικών. Για δύο ώρες, οι κρατούμενες κόβουν τα υφάσματα, τα ράβουν και κεντούν σε πανιά και μαξιλαράκια αναβάτες πάνω σε άλογα, ουρανούς διάστικτους από αστέρια και γενικά όσα δεν μπορούν να δουν πίσω από τους τοίχους των στενών κελιών τους. Παράλληλα, συζητούν για τα προβλήματά τους και για όσα τις απασχολούν στη σκληρή καθημερινότητά τους στη φυλακή.
«Είναι μια απασχόληση γι’ αυτές και ένας τρόπος για να έρχονται σε επαφή με τον έξω κόσμο. Για δύο ώρες συζητούν και μοιράζονται μαζί μας τις σκέψεις τους και τους προβληματισμούς τους» σημειώνει η εκπαιδεύτρια των κρατουμένων, η οποία πάντως αποποιείται τον ρόλο της ψυχοθεραπεύτριας: «Δεν νιώθω σαν τέτοια. Περισσότερο σαν φιλενάδες μου τις βλέπω αυτές τις γυναίκες. Μου λένε για τις συνθήκες μέσα στη φυλακή, για τα προβλήματά τους. Ενα θέμα που επίσης συζητούν συχνά είναι το κάπνισμα μέσα στα δωμάτια. Τώρα τον χειμώνα είναι κλειστά τα παράθυρα και όσες δεν καπνίζουν ή αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας δυσκολεύονται να κοιμηθούν μέσα στο ντουμάνι» τονίζει.
Φέτος, περισσότερο από άλλες χρονιές, η ανταπόκριση του κόσμου ήταν κάτι παραπάνω από εντυπωσιακή, καταλήγει η κυρία Χειλαδάκη: «Οι κρατούμενες ενθουσιάστηκαν με το ενδιαφέρον που έδειξε ο κόσμος. Πουλήσαμε περισσότερες από εκατό κούκλες και τριάντα μαξιλαράκια. Είναι πολύ ενθαρρυντικό για μας το γεγονός ότι ο κόσμος είναι ενήμερος για τα προβλήματα των κρατουμένων και θέλει να βοηθήσει με όποιον τρόπο μπορεί».
«Η εμπιστοσύνη κερδίζεται δύσκολα μέσα στη φυλακή»
Εκτός από την εκπαιδεύτρια του εργαστηρίου χειροτεχνίας, τις φυλακές επισκέπτεται συχνά και μία εθελοντική ομάδα από φοιτητές Νομικής και Ψυχολογίας που συμμετέχουν τόσο στο δημιουργικό κομμάτι όσο και στην επικοινωνία με τις κρατούμενες.
«Συνήθως αυτό που απασχολεί τις γυναίκες είναι αυτό που έχουν αφήσει έξω. Ειδικά, όταν αρχίζουν οι άδειες και πρέπει να βγουν έξω και να δουν τις οικογένειές τους, η αγωνία τους είναι μεγάλη. Επειτα είναι η φυλακή… Ο εγκλεισμός είναι πολύ βαριά συνθήκη και παρά το γεγονός ότι οι φυλακές του Ελαιώνα είναι ένα καλό δείγμα κράτησης, η φυλακή δεν παύει να είναι φυλακή» τονίζει ο ψυχολόγος και συντονιστής των Δράσεων Υποστήριξης της ΜΚΟ «Δράσις» Αντώνης Αντώνιου.
Το ίδιο δύσκολο, όπως θα πει αμέσως μετά, είναι να κερδίσεις την εμπιστοσύνη αυτών των γυναικών, οι οποίες έχουν περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους σε συνθήκες ανελευθερίας και κράτησης.
Για άλλη μία χρονιά οι γυναίκες που συμμετέχουν στο πρόγραμμα «Λόγος και Υφασμα» της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης «Αρσις» έπιασαν βελόνα και κλωστή και με όσα κουρέλια και παλιά ρετάλια είχαν στη διάθεσή τους έφτιαξαν περίτεχνες κούκλες και εργόχειρα μοναδικής δεξιοτεχνίας, τα οποία παρουσίασαν σε μία πρωτότυπη έκθεση με τίτλο «Το επισκεπτήριο…»!
Οι κούκλες και τα μαξιλάρια που φιλοτέχνησαν οι είκοσι δύο κρατούμενες των φυλακών του Ελαιώνα Θηβών, ηλικίας 16 έως 84 ετών, παρουσιάστηκαν στο εργαστήριο «Μαιρηβή», στο Μεταξουργείο. Τα χρήματα που συγκεντρώθηκαν από τις πωλήσεις των έργων θα δοθούν στην κάθε κρατούμενη ξεχωριστά για να αγοράσει φάρμακα ή να καλύψει βασικές ανάγκες δικές της ή της οικογένειάς της.
«Το πρόγραμμα “Λόγος και Υφασμα” άρχισε να λειτουργεί το 2001 στις φυλακές Κορυδαλλού και συνεχίζεται πλέον κάθε Τρίτη στις φυλακές του Ελαιώνα Θηβών. Πρόκειται για την ίδια ομάδα γυναικών με την οποία είχαμε ξεκινήσει το 2001 και οι οποίες μεταφέρθηκαν στη Θήβα. Στην πορεία κάποιες αποφυλακίστηκαν, νέες μαθήτριες προστέθηκαν και πλέον είκοσι δύο κρατούμενες παίρνουν μέρος στις δραστηριότητες του εργαστηρίου. Μάλιστα, κάποιες επιδεικνύουν το ίδιο ενδιαφέρον και μετά την αποφυλάκισή τους. Μία πρώην κρατούμενη είναι τώρα μοδίστρα και μάλιστα πολύ καλή» τονίζει στην «Espresso της Κυριακής» η εκπαιδεύτρια του εργαστηρίου χειροτεχνίας των φυλακών Εύα Χειλαδάκη.
Οπως εξηγεί η κ. Χειλαδάκη, στο πρόγραμμα «Λόγος και Υφασμα» συμμετέχουν γυναίκες όλων των ηλικιών, στην πλειονότητά τους βαρυποινίτισσες που έχουν καταδικαστεί για σοβαρά αδικήματα, όπως ανθρωποκτονία και εμπόριο ναρκωτικών. Για δύο ώρες, οι κρατούμενες κόβουν τα υφάσματα, τα ράβουν και κεντούν σε πανιά και μαξιλαράκια αναβάτες πάνω σε άλογα, ουρανούς διάστικτους από αστέρια και γενικά όσα δεν μπορούν να δουν πίσω από τους τοίχους των στενών κελιών τους. Παράλληλα, συζητούν για τα προβλήματά τους και για όσα τις απασχολούν στη σκληρή καθημερινότητά τους στη φυλακή.
«Είναι μια απασχόληση γι’ αυτές και ένας τρόπος για να έρχονται σε επαφή με τον έξω κόσμο. Για δύο ώρες συζητούν και μοιράζονται μαζί μας τις σκέψεις τους και τους προβληματισμούς τους» σημειώνει η εκπαιδεύτρια των κρατουμένων, η οποία πάντως αποποιείται τον ρόλο της ψυχοθεραπεύτριας: «Δεν νιώθω σαν τέτοια. Περισσότερο σαν φιλενάδες μου τις βλέπω αυτές τις γυναίκες. Μου λένε για τις συνθήκες μέσα στη φυλακή, για τα προβλήματά τους. Ενα θέμα που επίσης συζητούν συχνά είναι το κάπνισμα μέσα στα δωμάτια. Τώρα τον χειμώνα είναι κλειστά τα παράθυρα και όσες δεν καπνίζουν ή αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας δυσκολεύονται να κοιμηθούν μέσα στο ντουμάνι» τονίζει.
Φέτος, περισσότερο από άλλες χρονιές, η ανταπόκριση του κόσμου ήταν κάτι παραπάνω από εντυπωσιακή, καταλήγει η κυρία Χειλαδάκη: «Οι κρατούμενες ενθουσιάστηκαν με το ενδιαφέρον που έδειξε ο κόσμος. Πουλήσαμε περισσότερες από εκατό κούκλες και τριάντα μαξιλαράκια. Είναι πολύ ενθαρρυντικό για μας το γεγονός ότι ο κόσμος είναι ενήμερος για τα προβλήματα των κρατουμένων και θέλει να βοηθήσει με όποιον τρόπο μπορεί».
«Η εμπιστοσύνη κερδίζεται δύσκολα μέσα στη φυλακή»
Εκτός από την εκπαιδεύτρια του εργαστηρίου χειροτεχνίας, τις φυλακές επισκέπτεται συχνά και μία εθελοντική ομάδα από φοιτητές Νομικής και Ψυχολογίας που συμμετέχουν τόσο στο δημιουργικό κομμάτι όσο και στην επικοινωνία με τις κρατούμενες.
«Συνήθως αυτό που απασχολεί τις γυναίκες είναι αυτό που έχουν αφήσει έξω. Ειδικά, όταν αρχίζουν οι άδειες και πρέπει να βγουν έξω και να δουν τις οικογένειές τους, η αγωνία τους είναι μεγάλη. Επειτα είναι η φυλακή… Ο εγκλεισμός είναι πολύ βαριά συνθήκη και παρά το γεγονός ότι οι φυλακές του Ελαιώνα είναι ένα καλό δείγμα κράτησης, η φυλακή δεν παύει να είναι φυλακή» τονίζει ο ψυχολόγος και συντονιστής των Δράσεων Υποστήριξης της ΜΚΟ «Δράσις» Αντώνης Αντώνιου.
Το ίδιο δύσκολο, όπως θα πει αμέσως μετά, είναι να κερδίσεις την εμπιστοσύνη αυτών των γυναικών, οι οποίες έχουν περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους σε συνθήκες ανελευθερίας και κράτησης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Κάντε το σχόλιό σας!