Κουβέλης: Αριστερά και Οικολογία δεν μπορούν να λειτουργήσουν χωριστά

"Είμαστε η αριστερά που έχει ενσωματώσει στον πυρήνα της συγκρότησής της την πεποίθηση ότι Αριστερά και Οικολογία δεν είναι πλέον δυνατόν να λειτουργήσουν χωριστά ως δυνάμεις σφαιρικού μετασχηματισμού. Μαζί, όμως, μπορούν να συνθέσουν ένα καινούργιο όραμα, μια προγραμματική καινοτομία για τον κόσμο και τις σύγχρονες κοινωνίες".

Αυτό τόνισε σε παρέμβαση του ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ, Φώτης Κουβέλης, κατά τη διάρκεια της κοινής συνέντευξης τύπου της ΔΗΜΑΡ και στελεχών του Οικολογικού Χώρου

Πιστεύουμε στην ανάγκη πολιτικής και στρατηγικής σύμπλευσης με τον οικολογικό χώρο, τώρα που η περιβαλλοντική διάσταση ξεπέρασε τα στενά κλαδικά της πλαίσια και απέκτησε τη σημασία της καθολικής οπτικής στην αναπτυξιακή προοπτική.

Είμαστε η Αριστερά που είναι βαθύτατα πεισμένη ότι η ανάγκη για πράσινη στροφή της οικονομίας δεν έρχεται σε μια λανθασμένη χρονική στιγμή. Αντίθετα, είναι μια ώριμη δυνατότητα για τον κόσμο της οικονομίας, που επιπλέον έχει πολύ μεγάλη κοινωνική αποδοχή.

Προωθούμε και αναδεικνύουμε ισχυρές μεταρρυθμιστικές αλλαγές, πολιτικές πρωτοβουλίες για το κλίμα, το οποίο θεωρούμε ως πρόβλημα που συμπυκνώνει όλες τις αντιφάσεις ενός στρεβλού αναπτυξιακού προτύπου, που κυριάρχησε και σφράγισε τη φάσης της «βιομηχανικής κοινωνίας».

Αναδεικνύουμε το νέο ενεργειακό πρότυπο που θα στηρίζει την εξοικονόμηση, τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, τις καθαρές τεχνολογίες, τις καινοτομίες μέσα σε ένα σύγχρονο πλαίσιο οργάνωσης του χώρου, των φυσικών πόρων και οικοσυστημάτων.

Η Αριστερά που θεωρεί ότι η ανάγκη να προσμετράται στην τιμή των προϊόντων η χρήση των φυσικών πόρων, όπως και η επίδραση στο περιβάλλον και οι συνθήκες εργασίας, μπορεί να κωδικοποιηθεί σε συγκεκριμένους δείκτες και τα συνολικά αυτά κόστη να πάρουν τη μορφή ενός «κοκκινοπράσινου ISO». Η Αριστερά που θα ανακηρύξει την «αυθαιρεσία» κάθε είδους ως το μεγαλύτερο εχθρό του περιβάλλοντος: φυσικού, γεωργικού και οικιστικού.

Είμαστε η Αριστερά που έχει επίγνωση των ορίων τα οποία η στενή ταξική οπτική θέτει στην ανάλυση των μεγάλων σύγχρονων οικουμενικών προβλημάτων.

Η Αριστερά που αναζητά να φωτίσει τα προβλήματα αυτά πέρα από την ομπρέλα του καθολικού «οικονομισμού» της κλασικής αριστερής σκέψης.

Η Αριστερά που πιστεύει ότι το αδιέξοδο κυνήγι της αυξημένης οικονομικής διεκδίκησης φτωχαίνει την ποιότητα της ζωής, προάγει τον παραγωγισμό και όχι την παραγωγή, καθηλώνει την ανάπτυξη σε μη παραγωγικά πεδία.