Η αυτοκτονία του 77χρονου στο Σύνταγμα, συγκλόνισε το Πανελλήνιο. Ήταν μια γροθιά στο στομάχι του κατεστημένου, μια απονενοημένη κίνηση αφύπνισης του κόσμου. Το πένθος βαρύ. Πιο βαρύ για τα παιδιά του αυτόχειρα. Η κόρη του, με δήλωσή της, κάνει λόγο για «πολιτική πράξη» ενώ ζητά να δημοσιοποιηθεί το όνομα του πατέρα της.
«Το ιδιόχειρο σημείωμα του πατέρα μου (Δημήτρη Χριστούλα), δεν αφήνει κανένα περιθώριο για παρερμηνείες. Σε όλη τη ζωή υπήρξε ένας αριστερός αγωνιστής, ένας ανιδιοτελής οραματιστής.
Η συγκεκριμένη πράξη του τέλους, είναι μια συνειδητή πολιτική πράξη, απολύτως συνεπής με όσα πίστευε και έπραττε όσο ζούσε. Στην πατρίδα μας, στην Ελλάδα, σκοτώνουν τα αυτονόητα.
Για κάποιους, για ''τα πεισματάρικα παιδιά της χίμαιρας΄΄, σε μια τέτοια κατάσταση, η αυτοκτονία μοιάζει αυτονόητη, όχι σα φυγή αλλά σαν κραυγή αφύπνισης.
Για το λόγο αυτό προσλαμβάνει ένα άλλο περιεχόμενο, αυτό το περιεχόμενο που τραγουδήσαμε παρέα για πρώτη φορά στη συναυλία του αγαπημένου μας Μίκη το 75, που τραγουδάγαμε πάντα στις δικές μας γιορτές και για τους δικούς μας νεκρούς... Κοιμήσου πατέρα, κι εγώ τραβάω στα αδέρφια μου και παίρνω τη φωνή σου.
Μόνο αυτό ονειρευόσουν για τους νέους και νομίζω τα κατάφερες.
Στο σημείο που έφυγες υπάρχει το σημείωμα, ενός νέου ''To όνομα του νεκρού σήμερα είναι Δημοκρατία μα είμαστε 11 εκατομμύρια οι ζωντανοί και το όνομα μας είναι Αντίσταση΄΄.
Έμμυ Χριστούλα».
«Το ιδιόχειρο σημείωμα του πατέρα μου (Δημήτρη Χριστούλα), δεν αφήνει κανένα περιθώριο για παρερμηνείες. Σε όλη τη ζωή υπήρξε ένας αριστερός αγωνιστής, ένας ανιδιοτελής οραματιστής.
Η συγκεκριμένη πράξη του τέλους, είναι μια συνειδητή πολιτική πράξη, απολύτως συνεπής με όσα πίστευε και έπραττε όσο ζούσε. Στην πατρίδα μας, στην Ελλάδα, σκοτώνουν τα αυτονόητα.
Για κάποιους, για ''τα πεισματάρικα παιδιά της χίμαιρας΄΄, σε μια τέτοια κατάσταση, η αυτοκτονία μοιάζει αυτονόητη, όχι σα φυγή αλλά σαν κραυγή αφύπνισης.
Για το λόγο αυτό προσλαμβάνει ένα άλλο περιεχόμενο, αυτό το περιεχόμενο που τραγουδήσαμε παρέα για πρώτη φορά στη συναυλία του αγαπημένου μας Μίκη το 75, που τραγουδάγαμε πάντα στις δικές μας γιορτές και για τους δικούς μας νεκρούς... Κοιμήσου πατέρα, κι εγώ τραβάω στα αδέρφια μου και παίρνω τη φωνή σου.
Μόνο αυτό ονειρευόσουν για τους νέους και νομίζω τα κατάφερες.
Στο σημείο που έφυγες υπάρχει το σημείωμα, ενός νέου ''To όνομα του νεκρού σήμερα είναι Δημοκρατία μα είμαστε 11 εκατομμύρια οι ζωντανοί και το όνομα μας είναι Αντίσταση΄΄.
Έμμυ Χριστούλα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Κάντε το σχόλιό σας!