«Ναι, και μπορώ να αναφέρομαι σε αυτό, γιατί ένας βιασμός σε μικρή ηλικία καθορίζει τη μετέπειτα ζωή».
– Τη ζωή γενικότερα και τη σεξουαλική ζωή ειδικότερα;
«Βεβαίως. Με καθόρισε… Πάρα πολύ. Δεν το σκέφτεσαι συνέχεια αυτό, ούτε σκέφτεσαι ότι ο καθένας θα σε βιάσει, αλλά κάνεις κάποιες σχέσεις –βέβαια, καταλαβαίνεις αργότερα γιατί το κάνεις– με σκοπό πάνω απ’ όλα να μην είσαι μόνη σου. Από εκεί ξεκινάς, έχεις ανάγκη να έχεις έναν άνθρωπο δίπλα σου, να αισθανθείς σιγουριά. Εκεί γίνονται και τα πολλά λάθη, οικτρά λάθη».
– Τα έκανες αυτά τα λάθη;
«Τα έκανα. Την πρώτη φορά μένεις σε ένα λάθος μεγάλο διάστημα, τη δεύτερη φορά μικρότερο διάστημα κι έφτασα στο σημείο να καταλαβαίνω τα λάθη μου από τον πρώτο μήνα».
– Θεωρείς ότι ο βιασμός σε έκανε να λειτουργήσεις με αυτό τον τρόπο;
«Ναι, πιστεύω ότι λειτούργησε και λειτουργεί σε κάθε γυναίκα που βιάζεται με διαφορετικό τρόπο στην καθεμία. Σ’ εμένα ήταν αυτό, δεν μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου μόνη μου. Ώσπου ανακάλυψα κάπου στα 40 ότι είναι καλύτερα να είσαι μόνη σου, παρά να είσαι με κάποιους ανθρώπους που κάποια στιγμή ανακαλύπτεις ότι δεν σε θέλουν είτε ότι σε χρησιμοποιούν ή ότι δεν τους θέλεις κι εσύ, δεν τους έχεις αγαπήσει και είσαι μόνο και μόνο γιατί νιώθεις ανασφάλεια. Ο βιασμός συνέβη το 1975, ήμουν 15 χρονών τότε και δεν πήγαινε το μυαλό μου ότι ο άλλος θα με δει πονηρά».
– Θέλει μαγκιά να βγαίνεις και να μιλάς για όλα αυτά, χωρίς να σκεφτείς ότι ίσως κάποιοι δεν τα βλέπουν όπως εσύ, με αποτέλεσμα να βγάλουν λάθος συμπεράσματα για το σκοπό που το κάνεις.
«Τώρα τελευταία έχω δει ότι δεν είναι θέμα μαγκιάς… Όλοι, για να βγουν προς τα έξω, άρχισαν και λένε τις πιο ενδόμυχες σκέψεις, που μπορεί να ήταν και πράξεις στο παρελθόν. Το τόλμησαν».
– Δεν σκέφτεσαι ότι ίσως πουν το ίδιο και για σένα, ότι δηλαδή το κάνεις για τον ίδιο λόγο;
«Δεν τα λέω για το λόγο αυτό. Δεν με… καίει καθόλου να βγω στο… γυαλί. Θα ήθελα να περνάω απαρατήρητη σε ό,τι έκανα. Είμαι χορτασμένη. Ξέρεις πόσο δύσκολο είναι να πεις το πρόβλημά σου, αν δεν είσαι αναγνωρίσιμος; Πας να πεις κάτι για να δούνε και οι άλλοι ότι δεν συνέβη μόνο σε αυτούς. Ότι δεν είναι η μοναδική γυναίκα που βιάστηκε, δεν είναι η μοναδική γυναίκα που έχει χειροδικήσει ο άντρας της, που την έχουν δείρει. Υπάρχουμε κι εμείς, που μπορεί να είμαστε στα φώτα της δημοσιότητας, αλλά το έχουμε πάθει. Κι εμένα με έχουν δείρει».
– Ακούγεται περίεργο μια γυναίκα όμορφη, λαμπερή, ταλαντούχα να τρώει ξύλο από το σύντροφό της.
«Μπορεί να σου δημιουργηθούν τραύματα για την πορεία της ζωής σου από τον τρόπο που σου φέρεται ο άλλος. Δεν είναι μόνο το ξύλο και η κακοποίηση, αλλά και ο λεκτικός βιασμός».
– Σου έχουν δημιουργηθεί τέτοια τραύματα από τις σχέσεις σου;
«Πάρα πολλά. Μπορώ να σου πω ότι τα είχα για αρκετά χρόνια. Με έχουν κακομεταχειριστεί στις σχέσεις μου – όχι όλοι βέβαια».
– Γιατί έμενες, όμως, σε τέτοιες σχέσεις;
«Κάθε γυναίκα μένει για το δικό της λόγο, δεν νομίζω ότι είναι ερωτευμένη με τον άνθρωπο που είναι μαζί. Είναι αρρώστια να αγαπάς αυτόν που σε κακοποιεί».
Αυτά εξομολογήθηκε στο Λοιπόν και στην Ρενέ Σαραντινού η Καίτη Φίνου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Κάντε το σχόλιό σας!