«Μην τρελαίνεσαι. Μια δουλειά είναι...Το μεγαλύτερο δώρο σε σχέση με άλλες δουλειές είναι ότι πρόκειται για μια δουλειά που την αγαπάς. Γιατί πολλοί άνθρωποι συνήθως κάνουν μια δουλειά που δεν την αγαπούν. Ξέρεις το "α! σε είδα στην τηλεόραση" που σου λένε όταν είσαι ηθοποιός μπορούν να στο πουν και αν σε δουν στις ειδήσεις επειδή είσαι εγκληματίας» τονίζει ο 41χρονος ηθοποιός, ενώ για τα δύσκολα πρώτα χρόνια τον χώρο της υποκριτικής θυμάται: «Τα πρώτα χρόνια δεν σου κάθονται τα πράγματα. Μπήκα σε μια σχολή από το όνειρό μου να γίνω ηθοποιός το '89. Δεν ήξερα κανέναν και δεν με ήξερε κανείς. Τέλειωσα το '92. Από εκεί και πέρα κυνηγάς οντισιόν, ακροάσεις. Είχα βάλει ένα όριο στη ζωή μου ότι αν δεν τα καταφέρω ως τα 30 μου να βιοποριστώ από αυτό το επάγγελμα, θα τα παρατούσα. Και το γκαρσόνι είχα κάνει και δαντέλες πουλούσα σε μαγαζί στη Ρόμβης και σε βίντεο κλαμπ είχα δουλέψει και σε ουζερί. Πολλές δουλειές. Ήξερα ότι μπορώ να κάνω τα πάντα. Το θέμα ήταν αυτό που θα κάνω να το γουστάρω πραγματικά. Ευτυχώς, πρόλαβα στα 29 μου να παίξω στα "Εγκλήματα". Τότε ήταν η εποχή που μπορούσα πια οικονομικά να νοικιάσω και το πρώτο μου σπίτι».
Ποια ήταν όμως η στιγμή που τον έκανε να αποσυρθεί από τα πολλά φώτα και να κάνει πράγματα που είχε ονειρευτεί; Ο ίδιος λέει: «Σκέψου ότι μέχρι τα 39 μου τα μόνα ταξίδια που είχα κάνει ήταν στην Αυστραλία για το "Είσαι το ταίρι μου", στη Μάλτα για τα "Εγκλήματα" και στην Κύπρο με το θέατρο. Κάποια στιγμή είχα τρομερή ανάγκη να κατεβάσω ρολά και να δω πώς είναι το Λονδίνο, η Ρώμη, πόλεις που δεν είναι μακριά, όμως εγώ τις είχα δει μονάχα σε φωτογραφίες. Αυτό που άλλοι το ανακαλύπτουν στα 19 ή στα 20 αλλά μετά το ξεπερνάνε, εμένα με ξανάνιωσε. Δεν είπα "α! θα μείνω για πάντα εκεί", αλλά ήταν σαν να άκουσα πρώτη φορά στα 38 μου, Φρανκ Σινάτρα. Και είπα "υπάρχει ζωή εκεί έξω". Εϊναι ωραίο, ξέρεις, να κερδίζεις σιγά σιγά πράγματα που σου ανανεώνουν τη ζωή».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Κάντε το σχόλιό σας!