Ενας χρόνος συμπληρώθηκε από την άγρια δολοφονία του Μανώλη Καντάρη, τον οποίο μαχαίρωσαν στην οδό Ηπείρου την ώρα που πήγαινε στο μαιευτήριο για τη γέννηση της κόρης του. Οι αλλοδαποί δράστες, τον μαχαίρωσαν γαι να του παουν μία βιντεοκάμερα, την οποία αργότερα πούλησαν στο Μοναστηράκι για 120 ευρώ.
Η σύζυγος του, σε συνέντευξη της «στα Νέα» πως αν και η ζωή της καταστράφηκε τη στιγμή της δολοφονίας, η ίδια προσπαθεί να φανεί δυνατή αντλώντας δύναμη από τα δύο παιδιά της,. Υπενθυμίζεται πως αμέσως μετά τη δολοφονία του Μανώλη Καντάρη, στο κέντρο της Αθήνας ξέσπασαν ρατσιστικές επιθέσεις και καθημερινά αλλοδαποί έπεφταν θύματα ξυλοδαρμού.
Η σύζυγος του Σιμόνα Βιρτζίλι χρειάστηκε να αφήσει την Αθήνα τον πρώτο καιρό, ώστε να βρει το κουράγιο, να κρατηθεί ψύχραιμη. Στην πορεία, άλλαξε γειτονιά, έφυγε από το ανασφαλές πλέον Κέντρο, όπου «οι Ελληνες έφτασαν να αισθάνονται ως μειονότητα. Δεν χρειαζόταν να σκοτώσουν τον Μανώλη. Ηταν άδικο, ανώφελο, να το καταλάβω ακόμα δεν μπορώ. Ακόμα και τώρα σκέφτομαι, μα καλά, ήταν τρεις αυτοί που του επιτέθηκαν. Οσο κι αν αντιστάθηκε, μπορούσαν να τον ακινητοποιήσουν, έστω να τον αφήσουν αναίσθητο...»
Και προσθέτει «με ενόχλησε, πάντως, που διάφοροι προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν αυτό το τραγικό γεγονός, είτε πολιτικά, είτε για να ανεβάσουν την ακροαματικότητά τους. Εγώ δεν θέλω με τίποτα να γίνει βορά για άλλα συμφέροντα η μνήμη του Μανώλη. Ούτε, όμως, και να φανεί ως ήρωας θέλω. Δεν θα άρεσε αυτό, άλλωστε, και στον ίδιο, γιατί ήταν ένας εξαιρετικά αξιοπρεπής οικογενειάρχης».
Η σύζυγος του, σε συνέντευξη της «στα Νέα» πως αν και η ζωή της καταστράφηκε τη στιγμή της δολοφονίας, η ίδια προσπαθεί να φανεί δυνατή αντλώντας δύναμη από τα δύο παιδιά της,. Υπενθυμίζεται πως αμέσως μετά τη δολοφονία του Μανώλη Καντάρη, στο κέντρο της Αθήνας ξέσπασαν ρατσιστικές επιθέσεις και καθημερινά αλλοδαποί έπεφταν θύματα ξυλοδαρμού.
Η σύζυγος του Σιμόνα Βιρτζίλι χρειάστηκε να αφήσει την Αθήνα τον πρώτο καιρό, ώστε να βρει το κουράγιο, να κρατηθεί ψύχραιμη. Στην πορεία, άλλαξε γειτονιά, έφυγε από το ανασφαλές πλέον Κέντρο, όπου «οι Ελληνες έφτασαν να αισθάνονται ως μειονότητα. Δεν χρειαζόταν να σκοτώσουν τον Μανώλη. Ηταν άδικο, ανώφελο, να το καταλάβω ακόμα δεν μπορώ. Ακόμα και τώρα σκέφτομαι, μα καλά, ήταν τρεις αυτοί που του επιτέθηκαν. Οσο κι αν αντιστάθηκε, μπορούσαν να τον ακινητοποιήσουν, έστω να τον αφήσουν αναίσθητο...»
Και προσθέτει «με ενόχλησε, πάντως, που διάφοροι προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν αυτό το τραγικό γεγονός, είτε πολιτικά, είτε για να ανεβάσουν την ακροαματικότητά τους. Εγώ δεν θέλω με τίποτα να γίνει βορά για άλλα συμφέροντα η μνήμη του Μανώλη. Ούτε, όμως, και να φανεί ως ήρωας θέλω. Δεν θα άρεσε αυτό, άλλωστε, και στον ίδιο, γιατί ήταν ένας εξαιρετικά αξιοπρεπής οικογενειάρχης».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Κάντε το σχόλιό σας!