Μιλώντας στον ανταποκριτή της εφημερίδας στη Βοστόνη, Θεόδωρο Καλμούκο, ο διακεκριμένος γιατρός αναφέρεται στις προσπάθειες που καταβλήθηκαν για να κρατηθούν στη ζωή ορισμένοι από τους βαριά τραυματίες.
Όπως σημειώνεται στην αρχή του δημοσιεύματος, ο χειρουργός γιατρός στο Γενικό Νοσοκομείο Μασαχουσέτης (Massachusetts General Hospital), «ο οποίος έσωσε ζωές βαριά τραυματισμένων ανθρώπων από τη βομβιστική επίθεση της Δευτέρας στη Βοστόνη, έχει όνομα, ψυχή και λαλιά ελληνική και λέγεται Γεώργιος Βέλμαχος. Είναι ο διευθυντής του Κέντρου Τραύματος και μίλησε στον "Ε.Κ." για τους τραυματίες, τις εγχειρήσεις, τους ακρωτηριασμούς, την κινητοποίηση του νοσοκομείου. Κορυφαίος στον τομέα του, καθηγητής Χειρουργικής στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, απλός στη συμπεριφορά, όπως άλλωστε όλοι οι φτασμένοι άνθρωποι, ευγενικός στους τρόπους, προσηνής, ένθεος, με ήθος ελληνικό, είναι από τους ανθρώπους οι οποίοι τιμούν την Ελλάδα και τον Ελληνισμό».
Όπως σημειώνεται, ο δρ Βέλμαχος γεννήθηκε στην Αθήνα. Η καταγωγή του πατέρα του είναι από την Καλαμάτα και της μητέρας του από την Κρήτη. Σπούδασε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Κατόπιν, μετέβη στη Νότια Αφρική και ειδικεύθηκε στους τραυματισμούς, καθότι εκεί υπάρχει το μεγαλύτερο Κέντρο Τραύματος στον Κόσμο. Στη συνέχεια, συνέχισε τις σπουδές και την εξειδίκευσή του στο Λος Άντζελες και από το 2004 βρίσκεται στη Βοστόνη, στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ και στο Γενικό Νοσοκομείο Μασαχουσέτης.
Ακολουθούν αποσπάσματα της συνέντευξης του Γ. Βέλμαχου στον «Εθνικό Κήρυκα»
Ξεκινώντας με την ερώτηση ποια είναι η κατάσταση που επικρατεί στο νοσοκομείο με τους τραυματίες της τρομοκρατικής επίθεσης, αποκάλυψε ότι «επικρατεί κατάσταση πλήρους ηρεμίας», επισημαίνοντας πως η ίδια κατάσταση επικράτησε από την αρχή. Υπογράμμισε πως «το νοσοκομείο ήταν προετοιμασμένο, η Ομάδα Τραύματος ήταν πλήρως προετοιμασμένη να υποδεχθεί αυτούς τους τραυματίες κι έτσι λοιπόν δεν είχαμε κανένα πρόβλημα». Ανέφερε ακόμα: «είχαμε συνολικά 31 τραυματίες και από αυτούς οι 12 τελικά νοσηλεύθηκαν, οι υπόλοιποι δόξα τω Θεώ είχαν επιπόλαια τραύματα κι έπειτα από μία φροντίδα μερικών ωρών μπόρεσαν να γυρίσουν στο σπίτι τους. Από αυτούς τους 12 που νοσηλεύτηκαν οι 8 ήταν ιδιαίτερα τραυματισμένοι με σοβαρά τραύματα και νοσηλεύθηκαν στην εντατική μονάδα, πολλοί υποβλήθηκαν σε μεγάλες χειρουργικές επεμβάσεις».
Στην ερώτηση τι είδους τραύματα είχαν οι άνθρωποι, ο δρ Βέλμαχος απάντησε ότι «ήταν τραύματα κάτω άκρων» και συμπλήρωσε: «Φαίνεται ότι αυτή η βόμβα εξερράγη χαμηλά, ήταν προφανώς στο έδαφος και επειδή ο κόσμος ήταν πολύ συγκεντρωμένος εκεί φαίνεται δεν εξαπλώθηκε ιδιαίτερα προς τα επάνω, οπότε όλη η ενέργεια της βόμβας δόθηκε στα χαμηλά μέρη του σώματος. Κι έτσι, δυστυχώς, είδαμε τραυματίες οι οποίοι είχαν τρομερά τραύματα στα πόδια τους και δεν μπορούσαν να διασωθούν αυτά τα άκρα, αυτό ήταν το μεγαλύτερο πρόβλημα και το πιο επικίνδυνο για τους ανθρώπους διότι αιμορραγούσαν αθρόα με αυτά τα μεγάλα τραύματα».
Αναφορικά με το αν προέβη σε ακρωτηριασμούς ποδιών των τραυματισθέντων, είπε: «Δυστυχώς, δεν υπήρχε κανένας άλλος τρόπος παρά να ακρωτηριάσουμε τέσσερις ασθενείς. Δεν μπορούσαν να διασωθούν αυτά τα άκρα, ουσιαστικά κρέμονταν από ελάχιστους μύες και δέρμα κι όλα τα άλλα είχαν αυτοακρωτηριαστεί». Πρόσθεσε πως «για όλους τους υπόλοιπους καταφέραμε να κρατήσουν τα πόδια τους οι άνθρωποι».
Σχετικά με τις ηλικίες, επεσήμανε ότι «ο νεότερος ασθενής ήταν 28 ετών και ο γηραιότερος 71, άνδρες και γυναίκες». Ερωτηθείς αν υπήρχε κάποιος Ελληνοαμερικανός ανάμεσα στους τραυματισθέντες, σημείωσε «όχι, από όσο ξέρω, τουλάχιστον στο δικό μας νοσοκομείο δεν είδα Ελληνοαμερικανικό όνομα».
Παράλληλα, ο δρ Βέλμαχος, ο οποίος έκανε τέσσερις εγχειρήσεις τη Δευτέρα, υπογράμμισε: «Οι τραυματιοφορείς έκαναν καταπληκτική δουλειά, προσέφεραν τις υπηρεσίες τους αμέσως στον κόσμο που τραυματίστηκε, διαχώρισαν και έκριναν πολύ σωστά ποιοι ήταν οι βαριά τραυματισμένοι και έπρεπε να μεταφερθούν αμέσως και ποιοι ήταν ελαφριά και μπορούσαν να περιμένουν. Οπότε οι πέντε άρρωστοι που έφτασαν στο νοσοκομείο μας και χρειάστηκαν και οι πέντε χειρουργείο άμεσα κι εγώ διηύθυνα βέβαια όλη την προσπάθεια, αλλά φύγαμε πέντε διαφορετικοί χειρουργοί σε πέντε διαφορετικά χειρουργεία. Εγώ έκανα το ένα και στη συνέχεια πήγα σ' όλα τα άλλα για να προσφέρω τη βοήθειά μου και τελικά αναμείχθηκα σε τέσσερα από τα πέντε».
Όταν ρωτήθηκε αν ήταν δύσκολες εγχειρήσεις, εξήγησε: «Δεν ήταν δυσκολότερες απ' ό,τι βλέπουμε στην καθημερινή πρακτική, οφείλω να ομολογήσω. Είμαστε χειρουργοί τραύματος και αυτή είναι η δουλειά μας, βλέπουμε περίπλοκα τραύματα, επιλεγμένους ασθενείς με μεγάλες αιμορραγίες». Και συμπλήρωσε: «Βέβαια δεν είναι σύνηθες να έλθουν 7 ή 8 άνθρωποι που να χρειάζονται χειρουργείο την ίδια στιγμή, αλλά από πλευράς βαρύτητας του τραύματος βλέπουμε τέτοια τραύματα δυστυχώς συνέχεια».
Ο δρ Βέλμαχος προθυμοποιήθηκε πολλές φορές να συμβάλει για να αποκτήσει η Ελλάδα ένα Σύστημα Τραύματος, παρόμοιο με αυτό του Γενικού Νοσοκομείου Μασαχουσέτης, αλλά οι προτάσεις του έπεσαν στο κενό. Σε σχετική ερώτηση, ανέφερε πως «έχω πει πολλάκις και πλειστάκις να κάνουν Σύστημα Τραύματος, διότι ο φόρος ζωών που πληρώνει η Ελλάδα σε αυτοκινητιστικά δυστυχήματα, σε πτώσεις και δυστυχώς τον τελευταίο καιρό και σε τραύματα βίας είναι μεγάλος». Τόνισε πως «ο φόρος ζωής που πληρώνει η Ελλάδα είναι πολύ μεγαλύτερος από πολλούς άλλους τομείς της χειρουργικής» και διευκρίνισε: «Στην Ελλάδα προσπαθούν να κάνουν μεταμόσχευση ήπατος που θα τη χρειαστούν δέκα άνθρωποι και αγνοούν ένα Σύστημα Τραύματος που θα το χρειαστούν χιλιάδες και μάλιστα νέοι άνθρωποι. Το τραύμα είναι η πρώτη αιτία θανάτου σε ηλικίες από ενός έως 45 χρονών».
Συμπλήρωσε ακόμα πως «πολλάκις μου έχει ζητηθεί να τους συμβουλεύσω να γίνει ένα Σύστημα Τραύματος στην Ελλάδα, αλλά τελικά αυτό δεν έχει υλοποιηθεί».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Κάντε το σχόλιό σας!