«Η κρίση του ευρώ βαθαίνει με γρήγορους ρυθμούς, και η Ευρώπη είναι απροετοίμαστη», συνεχίζει ο αρθρογράφος. Στην συνέχεια επισημαίνει πως «παρά την επίσημη αισιοδοξία από την Μαδρίτη - ακόμη και από τον συνήθως κατηφή υπουργό Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε - είναι αμφίβολο κατά πόσον 100 δισ. ευρώ θα είναι αρκετά για να σωθεί ο τραπεζικός τομέας της Ισπανίας, και να μπει η Ευρωζώνη στο δρόμο προς την ανάκαμψη.
Επιπλέον, μοιάζει απίθανο να προχωρήσει η ισπανική κυβέρνηση στις σημαντικές μεταρρυθμίσεις που είναι απαραίτητες για να υπάρξει μόνιμη σταθερότητα στον τραπεζικό τομέα. Προς το παρόν, η επιτυχία σε αυτό το μέτωπο ήταν απατηλή».
Στην συνέχεια πραγματοποιεί μία μικρή επίθεση στην ηγεσία της Ισπανίας την οποία κατηγορεί πως εδώ και καιρό παρουσίαζε μία ρόδινη εικόνα για τις ισπανικές τράπεζες «και έκανε λίγες και απρόθυμες προσπάθειες για μεταρρυθμίσεις. Ο πρωθυπουργός Μαριάνο Ραχόϊ καθυστέρησε πολύ να ζητήσει βοήθεια από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF)».
Στην συνέχεια ο Κάιζερ επισημαίνει πως «είναι τώρα επιτακτική ανάγκη να αναλάβει η Τρόικα τις μεταρρυθμιστικές προσπάθειες στις ισπανικές τράπεζες, και να ενισχυθεί η επιτήρηση της Ισπανίας.
Εμπειρογνώμονες της Τρόικα πρέπει να βεβαιώνουν ότι τα χρήματα της βοήθειας θα χρησιμοποιούνται όπως πρέπει, και ότι ο τραπεζικός τομέας θα γίνεται πιο αποτελεσματικός. Μια τέτοια προσπάθεια μπορεί να περιλαμβάνει κλείσιμο τραπεζικών υποκαταστημάτων και απολύσεις, κάτι που η ισπανική κυβέρνηση θα ήθελε να αποφύγει πάση θυσία.
Ακόμη και αν η προσπάθεια για την σταθεροποίηση των τραπεζών της Ισπανίας είναι επιτυχημένη, η χώρα και η Ευρωζώνη δεν θα έχουν σωθεί. Στο κάτω-κάτω, η κρίση έχει εξαπλωθεί, εδώ και καιρό, πέραν του τραπεζικού τομέα, ακόμη και στην Ισπανία.
Επιχειρήσεις και καταναλωτές είναι υπερχρεωμένοι, και αυτά τα χρέη οδηγούν σε πτώση την κατανάλωση και τις επενδύσεις. Τα μέτρα της σκληρής λιτότητας που εφάρμοσε η Μαδρίτη υπό την πίεση των εταίρων της στην Ευρωζώνη οδήγησαν την οικονομία σε ύφεση, και την ανεργία στα καταστροφικά ύψη του 25%.
Βραχυπρόθεσμα, το κρίσιμο ερώτημα είναι αν οι αγορές θα είναι πρόθυμες να δανείσουν την Ισπανία με λογικά επιτόκια.
Οσο για την Ευρώπη, η στρατηγική που ακολουθεί για να αποτρέψει περαιτέρω επιδείνωση της κατάστασης είναι, απλώς, η ελπίδα. Και είναι μια στρατηγική που εφαρμόζεται επίσης απέναντι στον κίνδυνο για την εξάπλωση της κρίσης.
Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ισπανία: προς το παρόν, οι Ευρωπαίοι ηγέτες φάνηκαν ανίκανοι να σταματήσουν το ντόμινο. Σειρά μπορεί να έχει η Κύπρος, και ακόμη χειρότερα, η Ιταλία, η τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης. Τότε, το ταμείο σωτηρίας απλώς δεν θα έχει αρκετά χρήματα για να στηρίξει, εκτός από την Μαδρίτη, και την Ρώμη».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Κάντε το σχόλιό σας!