Ειδικότερα, οι σύμβουλοι Επικρατείας, ερμηνεύοντας τη δασική νομοθεσία και τη νομοθεσία περί αυθαιρέτων κτισμάτων που έχουν κατασκευαστεί αυθαιρέτως σε δάσος ή δασική ή αναδασωτέα έκταση, έκριναν ότι οι δυσμενείς για τους πολίτες συνέπειες αίρονται αν οι αυθαίρετες κατασκευές παραδοθούν οικειοθελώς προς κατεδάφιση.
Δηλαδή στις περιπτώσεις αυτές οι πολίτες απαλλάσσονται από την υποχρέωση καταβολής της ειδικής αποζημίωσης που τους έχει επιβληθεί με σχετικό πρωτόκολλο για τη διατήρηση των αυθαιρέτων σε «όποιο ποσό και αν έχει ανέλθει αυτή».
Η συγκεκριμένη υπόθεση, για την οποία λήφθηκε η απόφαση, έχει ως εξής: Τον Δεκέμβριο του 1994 διατάχθηκε από το νομάρχη Ανατολικής Αττικής η κατεδάφιση τμήματος κατοικίας, μάντρας και περίφραξης, τα οποία κατασκευάστηκαν αυθαίρετα τον Μάρτιο του 1993 σε δημόσια δασική έκταση στη θέση «Καμίνη-Κακή Θάλασσα» του δήμου Κερατέας Αττικής (η έκταση αυτή τον επόμενο χρόνο κηρύχθηκε αναδασωτέα).
Ο ιδιοκτήτης του αυθαιρέτου προσέφυγε στην Δικαιοσύνη κατά της πράξης κατεδάφισης, η οποία από το Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών απορρίφθηκε το έτος 1996. Από την άλλη πλευρά, το 1998 ο δασάρχης Λαυρίου με σχετικό πρωτόκολλο επέβαλε ειδική αποζημίωση ύψους 39.005 ευρώ για διατήρηση αυθαιρέτου κτίσματος επί 1.691 ημέρες.
Κατά του πρωτοκόλλου του δασάρχη ο ιδιοκτήτης του αυθαιρέτου άσκησε και πάλι ενώπιον της Δικαιοσύνης προσφυγή, η οποία έγινε δεκτή και ακυρώθηκε το επίμαχο πρωτόκολλο, καθώς οι αυθαίρετες κατασκευές παραδόθηκαν οικειοθελώς προς κατεδάφιση από τον ιδιοκτήτη τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Κάντε το σχόλιό σας!